Bir Rüya Nelere Kadir yazisinin ardindan…
Sperm dondurma yalan
Tabi ki “sperm dondurma” yasal degilmis. Ben bunun arastirmasini yapip da aci gercekle yüzyüze kalinca, yapacak birsey olmadigini anlayip hüngür hüngür aglamaya basladim. Icimdeki alev yakmaya baslamisti yine. Yasal degildi sevgilimin spermlerini saklamak.
Bu meseleyi kafamda cok büyütmeyip kapamaya karar verdim. Ortada fol yok, yumurta yok misali; olmayan bir mesele icin kendimi harap etmek istemiyordum. Ama günler gectikce bir yandan da icim icimi yiyordu. Hayatin ne gösterecegi belli olmaz, ölümün ne zaman kapimizi calacagi hic bilinmezdi.
Önceleri kendimi bu fikre alistirmaya calistim. Her gün camda onun gelmesini beklerken, “Bugün gelmezse ne yaparim” düsüncesi dolaniyordu kafamda. Olayi gözümün önüne gercekci bir sekilde getirmeye, nasil hissedecegimi tahmin etmeye calisiyordum. Ama bunun icin fazla caba sarfetmeme gerek yoktu; rüyam bana zaten bütün gercekleri, oldugu gibi göstermisti. Icimde yanan bu alev, havadan düsmemisti gönlüme. Rüyamdaki duygular cok yogun ve gercekciydi. O yapayalniz, onsuz kalisimi, artik kimselerin beni teselli edemeyesini, sadece onunla olmak isteyisimi, caresizligimi unutamiyordum. Bu ruh halim bir süre devam etti. Sevgilim de beni su sekilde görüp ne kadar sarsilmis oldugumu farkediyordu. Onu üzmek istemiyordum ama elimde degildi.
Artik nasil olduysa, biz ikimiz de zaman gectikce ileride bir gün “bir bebek sahibi olma” fikrine alismaya basliyorduk. Sanki kendiliginden oluyordu. Arada sirada da olsa konu kendiliginden acilip önümüze gelince ilk zamanlardaki gibi olumsuz düsünmüyor, “Belki ileride olabilir” diyorduk.
Hayal kurabilme özgürlügü
Buna ragmen bana bu fikir yine de cok uzak, hatta neredeyse imkansiz geliyordu. Elimde bunun hayalini bile kurabilecegim bir imkanim yoktu. Evimiz cok kücüktü ve görünen o ki, kendi evimizi insa etme sansimiz da yoktu. Her ne kadar hayal kurmasi bedava olsa da, insan yine de az da olsa elle tutulacak bir seyler ariyor.
Bir kac kere “Bebegimiz olursa ne yapariz? Nasil yerlesiriz?” gibi sorular yönelttim. Aldigim cevap ne yazik ki cok klasikti: “O gün gelsin, bakariz.” Bu tip gecistirilen cevaplardan tatmin olamayan bir insanim, ama üstelemek de istemiyordum. Sonuc olarak hamile degildim ve kisa zamanda kalmayi da planlamiyordum. Buna ragmen sadece hayalini kurabilmek icin bir imkan istiyordum. Üzerinden biraz daha zaman gectikten sonra, uygun bir zamanda yumusakca ona yaklasarak bu kaygilarimi anlattim. Konuya her ne kadar olumsuz bakmasak da hayalini kurmanin imkansiz oldugunu ve bunun beni yalniz ve caresiz hissettirdigini anlattiktan sonra ondan simdilik sadece bana aklindan gecen, herhangi bir gerceklikle alakasi olabilecek, benim en azindan hayal etmemi saglayacak bir olasiliktan bahsetmesini istedim. Yeni bir eve tasinmak yerine kendi evimizin insaatini degistirebilecegimizi, cati katini salon yapip, simdiki salonu bebek odasi olarak degistirebilecegimizi, banyoyu büyütebilecegimizi, bütün evin isi sistemi ve yalitimini, su borularini ve pencereleri yenileyebilecegimizi; böylece elimizdeki parayla elden düsme bir ev almak yerine, su anda oturdugumuz evi hayalimizdeki gibi yenileyebilecegimizi söylediginde ben parmaklarimin üzerinde dans ediyordum.
Ilk anda hic aklima bile gelmedi onun daha önceden bu tip seyler düsündügü… Hazir cevap da bir insan olmadigindan bu konu hakkinda kafa yordugu belliydi. Kendisi de söyledi zaten hep böyle bir fikri oldugunu ve zamani gelince yapilabilecegini. Artik hem yeni bir ev düzeninin, -dekorasyon, renkler..vs ne güzel), hem de ileride bir bebek sahibi olup gercek bir aile olmanin hayalini gönlümce kurabilirdim.
Bana tam da ihtiyacim olan, istedigim seyi vermisti: hayal kurma imkani. Bu beni artik baya idare ederdi.
Bitirmeden
Ne söyledigin degil, nasil söyledigin önemli; unutma.